Dobra współpraca szkoły i rodziców jest bardzo ważnym czynnikiem prawidłowego rozwoju i funkcjonowania dziecka. To właśnie rodzina, a następnie szkoła kształtują jego rozwój umysłowy i społeczny, zachowania i postawy oraz wpływają na jego sukcesy szkolne.
Współczesna szkoła dążąca do poprawy jakości pracy, nie może się rozwijać bez świadomego i aktywnego udziału rodziców. Jednym z kluczowych działań powinno być dążenie do wzmocnienia rzeczywistej roli rodziców w systemie edukacji i zbudowania partnerstwa poprzez włączanie ich w działania wychowawcze i edukacyjne.
Podmiotowości rodziców w prawidłowym funkcjonowaniu szkoły jest zadaniem niezwykle trudnym dla dyrektorów i nauczycieli. Wzrasta świadomość potrzeby współdziałania obydwu tych środowisk, ponieważ łączy je wspólny cel – dobro dziecka. Jednakże w praktyce istnieją nadal rozbieżności, przerzucanie odpowiedzialności domu na szkołę i odwrotnie.
Rodzice często krytycznie odnoszą się do działań szkoły, niechętnie angażują się zadania szkolne. A dyrektorzy i nauczyciele nie zawsze potrafią dostrzec w rodzicach partnerów, sprzymierzeńców do wspólnej pracy
Rodzice powinni posiadać bardzo szerokie kompetencje, a także ustawową odrębność i niezależność od dyrekcji oraz grona pedagogicznego.
Czy współczesna szkoła stara się budować przyjazne warunki dla dobrych relacji z rodzicami, zachęcać do współpracy i tworzyć przestrzeń społeczną dla rodziców w szkole?
Kontakty między nauczycielami a rodzicami ucznia mają kilka celów. Jednym z nich jest tworzenie spójnych, bezpiecznych i przyjaznych warunków do edukacji i wychowania dla dziecka, dbałość o jego prawidłowy i harmonijny rozwój. Aby jednak zorganizować względnie jednolite, bezpieczne środowisko, dorośli muszą najpierw komunikować się otwarcie i uzgodnić wspólne cele oraz zaplanować działania. Nauczyciele w relacjach z rodzicami uczniów mają możliwość ustalenia z nimi, czemu służą ich wzajemne kontakty i dlaczego są ważne. Poza tym współpraca nauczycieli i rodziców uczy dzieci postawy partnerstwa, wpływa na ich społeczną aktywność. Jest to również ważne po prostu dla klimatu szkoły, a więc także atmosfery, jaka towarzyszy nauczycielom w ich pracy. Prowadzenie twórczej i partnerskiej komunikacji pomiędzy nauczycielami i rodzicami wyznaczają cztery fundamentalne zasady:
– systematyczność,
– otwartość,
– równouprawnienie,
– wzajemna akceptacja i szacunek.
Najistotniejszym warunkiem prowadzenia konstruktywnej rozmowy jest nastawienie nauczyciela na słuchanie rodzica. Rosnąca świadomość rodziców, którzy coraz częściej zdają sobie sprawę ze swojej ważnej roli w procesie edukacji i wychowania swoich dzieci powoduje, że rodzice chętnie deklarują chęć zaangażowania się. Jeśli nauczyciele im ułatwią wejście w przestrzeń szkolną i zapoznanie się z wymogami szkoły wobec ich dzieci, to pomogą im zrozumieć czego i w jako sposób one się uczą. Ze strony rodziców zaprocentuje to efektywniejszym wspieraniem i motywowaniem dzieci do nauki i zdobywania kolejnych umiejętności. Nie ma lepszej drogi do pozyskania rodziców niż włączenie ich do aktywności szkolnej i rozwinięcie wszechstronnych form współpracy oraz danie im możliwości współtworzenia klimatu szkoły i doświadczenia procesu edukacyjnego w którym uczestniczą ich dzieci.