Publikujemy tekst dyrektora, który nie ugiął się przed groźbami i w swojej szkole w Lublinie pozwolił zorganizować „Tęczowy Piątek”.
Wiele szkół pod wpływem gróźb płynących ze strony MEN, kuratoriów oświaty i Kościoła wystraszyło się i zrezygnowało z udziału w tzw. „Tęczowym Piątku”.
Akcja ta była organizowana przez legalnie działającą w Polsce organizację pozarządową, ale nawet bez obecności członków tej organizacji w tym dniu w szkołach. Celem wydarzenia było, żeby młode lesbijki, geje, osoby biseksualne, transpłciowe, queer i interpłciowe poczuły, że w szkole jest miejsce też dla nich.
„Akcja Tęczowy Piątek organizowana jest po to, aby nauczyciele i nauczycielki pokazali swoim uczniom i uczennicom, że szkoła jest miejscem, gdzie każdy może być sobą. Tego dnia dorośli i rówieśnicy dają wyraźny sygnał młodym osobom LGBTQI, że mogą na nich liczyć” – tłumaczy Joanna Skonieczna z organizacji społecznej Kampania Przeciw Homofobii (LINK TUTAJ).
Tymczasem wszyscy protestujący przeciw akcji zarzucali jej promowanie jakiejś „ideologii” (nawet – „neomarksistowskiej”), wpływanie na prawo wychowania swoich dzieci przez rodziców, zapraszanie do szkół organizacji, na których działalność nie wyrazili zgody rodzice itp. Jednym słowem przypisywano akcji zupełnie inny przebieg i intencje niż obecne w jej założeniach. Sprzeciw wobec homofobii nie jest bowiem wyrazem żadnej ideologii, ale kształtowaniem wśród młodzieży postaw tolerancji i akceptacji dla odmienności oraz obroną mniejszości przed dyskryminacją i przemocą.
Zdumiewające, że wobec akcji, której celem miała być ochrona uczniów homoseksualnych przed dyskryminacją i poniżeniem, protestował Kościół i jego prominentni przedstawiciele Polsce. Katechizm Kościoła katolickiego mówi bowiem wyraźnie: Pewna liczba mężczyzn i kobiet przejawia głęboko osadzone skłonności homoseksualne. […] Powinno się traktować te osoby z szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Powinno się unikać wobec nich jakichkolwiek oznak niesłusznej dyskryminacji. (par. 2358)
Konstytucja RP zapewnia: Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka [także osób LGBT] stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych. (art. 30)
A także: Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny. (art. 32)
Oraz: Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. (art. 47)
Ustawa Prawo oświatowe mówi: Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości i wolności. (wstęp)
A także: Nauczyciel w swych działaniach dydaktycznych ma obowiązek kierowania się dobrem ucznia, troską o ich zdrowie, postawę moralną i obywatelską, z poszanowaniem godności osobistej ucznia [także ucznia LGBT] (art.5)
Każdy zatem, kto straszy nauczycieli i dyrektorów konsekwencjami za ochronę uczniów, którzy stanowią seksualną mniejszość, za obronę przed przemocą, przed prześladowaniami i dyskryminacją, kto straszy tymi konsekwencjami za kształtowanie postaw szacunku dla innych, akceptacji dla inności, tolerancji dla mniejszości, występuje przeciw polskiej konstytucji i polskiemu prawu oświatowemu. Występuje także przeciw nakazom etycznym powszechnej wśród Polaków religii katolickiej.
Nie powinniśmy bać się tych, którzy bezprawnie nas straszą. Nauczyciele powinni być odważni, bo swoją postawą dają wzór młodzieży. Jeśli będziemy się bać, wychowamy pokolenie tchórzy. Bać powinni się ci, którzy w imię swoich ideologii, w imię nienawiści do innych i do mniejszości, próbują wymóc na nas rezygnację z realizacji pedagogicznych ideałów. Nie bójmy się. Nie dajmy się zastraszyć.
dr Adam Kalbarczyk – twórca Międzynarodowych Szkół im. I. J. Paderewskiego w Lublinie – ich programu, filozofii edukacyjnej, koncepcji rozwoju. Nauczyciel dyplomowany. Jego uczniowie to laureaci i finaliści Olimpiady Filozoficznej i konkursu krasomówczego.
Jest także pracownikiem naukowym, współautorem podręcznika akademickiego
do wersyfikacji oraz podręcznika do języka polskiego dla szkół średnich. Został uhonorowany Medalem Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania.
Jego pasje to literatura, muzyka (zwłaszcza dawna), filozofia, psychologia ewolucyjna, antropologia kulturowa, wycieczki rowerowe, pływanie, koszykówka.
Za motto przyjął słowa Karla Poppera: Jestem racjonalistą, ponieważ w racjonalizmie upatruję jedyną alternatywę wobec przemocy.