Plastyka, muzyka, zajęcia praktyczno-techniczne. Coraz ich mniej w polskich szkołach. Są traktowane po macoszemu, jak niepoważne dodatki do „prawdziwych” lekcji. Spojrzeć uczciwie na tzw. ukryty program szkoły to dojrzeć, że do edukacji artystycznej nie przywiązujemy znaczenia. Wszak nie podniesie słupków w rankingach…
Wszystkim zależy na dobrej edukacji. Wielu chciałoby uczestniczyć w procesie wypracowywania decyzji dotyczących jej kształtu. Jak sprawić, by głosy „szarych obywateli” miały szansę nie tylko zabrzmieć, ale trwale w nim zaistnieć?
Karta Nauczyciela – warto wiedzieć Dyskusja o Karcie Nauczyciela toczy się, rzec można, od samego początku jej powstania, w dwóch nurtach: pierwszy rozważa zasadność samego istnienia osobnego uregulowania prawnego dotyczącego warunków pracy nauczycieli; drugi wypełniony jest po brzegi propozycjami gruntownych modyfikacji czy drobnych poprawek.
Wpis na blogu pana Jarosława Pytlaka „Zalewska zawiniła, nauczycieli wieszają” przypomniał mi artykuł, który opublikowałam przed czternastu laty w Gazecie Szkolnej.
Pełzająca rewolucja „dobrej zmiany” stopniowo ogranicza autonomię szkół, chociaż nie władza odważyłaby się do tego przyznać. […]
Czy rozporządzenie regulujące warunki BHP w szkołach jest konieczne, czy nie? To kontrowersyjne pytanie. Można argumentować, że szkoła powinna sama tworzyć odpowiednie regulaminy
Zofia Grudzińska: przy wszystkich niefortunnych skutkach pseudo-reformy edukacji, ma ona jedną korzyść: oto jej wdrażanie i związane z nim problemy podsycają publiczne zainteresowanie tematyką.
Wszystkim głosom przyświecał wspólny mianownik – „Dobra szkoła to taka, której sukcesem jest człowiek szczęśliwy w efekcie harmonii wszystkich sfer rozwojowych i istnienia.”
Dużo treści, mniej znaczenia. Oczekiwaliśmy spójnego dokumentu.